Në një studim të ri të botuar në Journal of Child Psychology and Psychiatry, tregohet fëmijët e vlerësuar nga mësuesit e tyre të shkollës fillore si të shqetësuar ose të pavëmendshëm kishin më shumë gjasa të mbeten pa partner nga mosha 18 deri në 35 vjeç. Fëmijët e vlerësuar si agresivë-opozitarë ata që luftojnë, ngacmojnë dhe nuk binden kishin më shumë gjasa të ndaheshin dhe të ktheheshin në statusin e papartnerit. Në të kundërt, fëmijët prosocialë, të cilët u vlerësuan si të sjellshëm, të dobishëm dhe të vëmendshëm, treguan partneritete më të hershme dhe më të qëndrueshme gjatë moshës madhore të hershme.
Studimi sugjeron që farat e modeleve të partneritetit të ardhshëm mbillen herët dhe janë të dukshme edhe para adoleshencës. Kjo ka implikime të rëndësishme për fëmijët me vështirësi në sjellje, të cilët tashmë përballen me shumë sfida të jetës, nga papunësia deri te të ardhurat më të ulëta. Nëse ata mund të identifikohen nga mësuesit, atëherë mund të jetë e mundur që t’i shënoni për vlerësim dhe mbështetje dhe të përmirësoni shanset e tyre të jetës.
Partneritetet e mira ofrojnë shumë përparësi. Ato ofrojnë mbështetje emocionale, mundësi bashkëprindërimi dhe siguri socio-ekonomike dhe mund të çojnë në maturim zhvillimor, duke përfshirë neuroticizëm të reduktuar dhe rritje të ekstraversionit dhe vetëvlerësimit. Partneriteti mbron nga efektet e dëmshme të stresit, mbron nga përdorimi i alkoolit dhe duhanit në mes të jetës, rrit shëndetin dhe mirëqenien mendore dhe shoqërohet me një jetë më të shëndetshme dhe më të gjatë.
Hulumtimet e mëparshme kanë treguar se çrregullimet psikiatrike të fëmijërisë si çrregullimi i hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes (ADHD) dhe çrregullimi i sjelljes lidhen me vështirësitë e partneritetit të ardhshëm, duke përfshirë dhunën e partnerit intim dhe kënaqësinë më të ulët të marrëdhënieve. Ne ishim të interesuar nëse sjelljet e zakonshme të fëmijërisë duke përfshirë tiparet prosociale do të parashikonin stabilitetin e partneritetit në të ardhmen për fëmijët pa diagnoza klinike.
Sjellja e fëmijërisë mund të ndikojë drejtpërdrejt dhe tërthorazi në partneritetin e ardhshëm. Sjellja është relativisht e qëndrueshme përgjatë zhvillimit, kështu që një ndikim i drejtpërdrejtë mund të jetë vazhdimi i sjelljeve të fëmijërisë si agresioni ose ankthi deri në moshën madhore, të cilat më pas ndikojnë në aftësinë për të krijuar dhe mbajtur partneritete të qëndrueshme. Studimet tregojnë se të rriturit që janë të ulët në pajtueshmëri, ndërgjegje dhe stabilitet emocional, të matur nga pesë strukturat e mëdha të personalitetit, kanë marrëdhënie më pak të kënaqshme dhe më të trazuara, dhe kjo mund të dëmtojë stabilitetin e marrëdhënieve.
Ndikimet indirekte në partneritet përfshijnë ngjarje të ndërmjetme, të tilla si statusi i punësimit ose të ardhurat, të cilat kanë një efekt negativ në akumulimin e kapitalit njerëzor që kontribuon në atraktivitetin e perceptuar të një partneri. Për shembull, fëmijët me probleme të sjelljes shqetësuese dhe të pavëmendshme zakonisht kanë më pak miq, performancë të dobët në shkollë, kanë më shumë gjasa të abuzojnë me substancat dhe të kenë të ardhura më të ulëta dhe përfitime më të larta të mirëqenies si të rritur të gjitha këto mund të minojnë aftësinë e tyre për të tërhequr dhe mbajtur partnerët romantikë si të rritur.
