Ditët e fundit u përfol se prezantuesja italiane Diletta Leotta është ndarë nga aktori i telenovelave turke, Can Yaman dhe ka nisur një lidhje të re me djalin e presidentit të klubit të futbollist A.S Roma, Ryan Friedkin.
Pas lajmeve për të në media e rrjete sociale, Diletta ka reaguar me një status të gjatë ku shprehet se ndihet e lodhur.
Prezantuesja shkruan se çdo lajm rreth saj e ka mërzitur, atë dhe familjen e saj. Ndër të tjera Diletta konfirmon se ajo e vazhdon lidhjen me Canin.
Deklarata e Dilettës: “Gjithmonë kam heshtur, por deri tani. Mashtroja veten kur mendova se herët a vonë lajmet e mira do të mbizotëronin mbi gazetarinë e plehrave. U bëra pjesë e helmit të thashethemeve, fotografë poshtë shtëpisë, skuterë që vinin pas çdo lëvizjeje time, dronët jashtë dritareve, por tani jam e lodhur.
E them këtë sepse duke lexuar gënjeshtrat në gazeta që janë shkruar për mua çdo ditë, çdokush mund të mendojë se unë jam një ngrënëse burrash, një grua e paaftë për të dashur. Dhe kjo është e papranueshme. Mos më thoni që ky është çmimi për të paguar për suksesin. Unë nuk ofendoj dhe nuk gjykoj askënd. Më shpjegoni pse pra, një grua nuk mund të ketë miq, por gjithmonë vetëm të dashur. Sepse nëse takoj një djalë të mirë dy herë për një aperitiv, po flasim menjëherë për dashuri të re? Pse nëse bëj një reklamë me një futbollist, tregon se ne jemi një çift sekret? Sepse nëse shoqërohem me një aktor të bukur dhe jemi të lumtur, duhet të jetë një histori e sajuar? Dhe nëse për shkak të karantinës, heq dorë nga një udhëtim i mrekullueshëm jashtë vendit, po flasim për një krizë mes nesh?
Kam duruar gjithçka deri më tani, por mendoj se asnjë mashkull i famshëm nuk është subjekt i vëmendjes gazetareske në sferën private siç është një grua. A mund t’ju them se jam mërzitur edhe për lexuesit që mashtrohen nga gazetarët e pa informuar, edhe për njerëzit përreth meje që shpesh lëndohen për shkak të gënjeshtrave, edhe për gjyshen time, e cila në të tetëdhjetat beson në gjithçka që shkruajnë gazetat.
Mjaft! E zgjata shumë, kërkoj falje për këtë, por siç thonë në Romë: “Çfarë është për t’u bërë, do bëhet”
